Med-Cezir

Denizin adı Deniz

....... Bu bir med-cezir. Zıtlıklar arasında düzensiz atan bir kalp. Uykularımda dahi duyuyorum ritmini. İki mevsim var hayatımda: roman yazma mevsimi ve romandan arınma mevsimi. Ne vakit ruh halimin ibresi birincisine yönelse yeni bir romana başlıyorum demektir. Yazı mevsimi toprağın uykudan uyandığı, ağaçların meyveye durduğu zaman. Ama sizi yanıltmasın, bahar değil bu, hani güneşli günleri muştulayan. Kasvet ve endişe, evham ve kabus topluyorum hikaye ağaçlarının dallarından. her bir hikaye beraberinde dikenleriyle geliyor. Bu bir Vakvak ağacı, ulu ve görkemli bir ağaç, dallarınca ölü canlar taşıyan. Gene de meyvelerini koparmaktan kendimi alamıyorum.Seneler var ki her yazı mevsiminde ben salt yazı soluyor, yazı konuşuyor, yazı görüyorum. Ne gecem kalıyor ne gündüzüm; ne dünyevi kalıyor ne uhrevi. Zaman dediğin bir daimi an'dan ibaret sadece. Dem bu dem. Dem bu dem. Dem....
Yazmak Tanrılaşmaktır. Tanrı kadar yalnızlaşmaktır...
Alıntı:
MED-CEZİR YAZILARI
Elif ŞAFAK (Metis Edebiyat-2005) s. 200